سه شنبه سی و یکم شهریور 1388 ساعت 21:41

رودریگو گارسیا فیلمساز جوانی است که فیلم اخیرش «مادر و بچه» در جشنواره سن سباستین او را بار دیگر پس از فیلم نُه زندگی مورد توجه منتقدان قرار داده است. هرچند فیلم "مسافرین" او نتوانست توقع صاحبنظران عرصه سینما را برآورده سازد. شاید یکی از دلایل عدم توفیق وی این باشد که برای اولین بار از یک فیلمنامه نویس دیگر استفاده نموده است. "مسافرین" به دلیل پرداختن به جهانِ پس از مرگ با نگاهی سرشار از محبت و دور از ترس، فیلم قابل تاملی است. این فیلم را می توان نسخه دیگری از فیلم دیگران (Others) ساخته آلخاندرو آمنابار دانست. البته با این تفاوت که فیلم دیگران از فیلمنامه ای قوی برخوردار است ولی ضعف فیلمنامه در "مسافرین" موجب شده است که ریتم فیلم در میانه های آن به کندی پیش رود. در این فیلم مانند فیلم دیگران ما با تلاقی و درآمیخته گی دنیای مردگان و زندگان مواجهیم.

یکی از نکات قابل ذکر در فیلم مهیا شدن برای ورود به جهان دیگر (مردگان) است و گویی نزدیکان و منسوبین هر فرد که در آن جهان هستند وظیفه این انتقال را به عهده دارند و برخلافِ فیلمهای ساخته شده در این زمینه، "مسافرین" این دورانِ گذرا را به صورتی خوشایند و دوست داشتنی البته با چاشنی رازآلودگی همراه کرده است.

در این فیلم ارواح سرگردان بی آزارند و در پی قانع نمودن افراد تازه وارد برای رفتن به آن دنیا هستند. البته برخی نیز معتقدند فیلمهایی با مضمون معناگرا در صورتی تاثیرگذار هستند که هراس آور و یا نشاط آور جدی باشند ولی "مسافرین" صرفاً فیلمی هیجان انگیز است. شاید بتوان گفت که تقریباً کل فیلم در لحظه سقوط هواپیما خلاصه شده است البته با معیارِ زمانیِ متفاوت با جهان مادی ما. برخی از صحنه های فیلم "مسافرین" یادآور بخشهایی از فیلمهایی همچون "حس ششم" ساخته "ام نایت شیامالان" و "روح" ساخته "جری زوکر" است، که فیلمهای موفقی در سینمای معناگرا بوده اند